[]RemoTe sense[]

We zijn aangekomen in een tijdperk waarin de mens de belangrijkste regisseur van geologische veranderingen is. In []RemoTe sense[] beweegt een menselijke figuur zich in een landschap van zout en licht. Als een beeldhouwer geeft hij een stuk grond vorm zoals hij het zich verbeeldt. Niet met machines maar met de hand. Zijn werk is arbeidsintensief in de letterlijke betekenis van ‘handwerk’; graven in zout. Eenvoudig en lichamelijk.

‘Remote sense’ verwijst naar een ‘afstandelijke’ manier van voelen en aanraken; ver, indirect, verafgelegen in ruimte en tijd. Het is afgeleid van ‘remote sensing’ of teledetectie, een technologie waarbij informatie verkregen wordt over een object, fenomeen of gebied zonder dat er sprake is van fysiek contact. In tegenstelling tot on site observatie en exploratie wordt hierbij gebruikgemaakt van luchtsensortechnologie met behulp van vliegtuigen, satellieten of drones. Zoals de beeldhouwer in het zout, zijn zij naakt en brengen zij landschappen aan de oppervlakte die anders verborgen zouden blijven.