studeerde aan de Fontys Dansacademie in Tilburg en volgde de opleiding Dans aan het Artesis Koninklijk Conservatorium in Antwerpen, waar hij in 2006 afstudeerde. Sinds 2010 maakt hij eigen choreografisch werk dat in de loop der jaren steeds regelmatiger voor een nationaal en internationaal publiek is uitgevoerd.
Het werk van Jan Martens wordt gevoed door de overtuiging dat elk lichaam kan communiceren, dat elk lichaam iets te vertellen heeft. Die directe communicatie vertaalt zich in transparante vormen. Zijn werk is een vrijplaats waarin de notie van tijd opnieuw voelbaar wordt en waar er ruimte is voor zowel observatie, emotie als reflectie. Om dat te bereiken creëert hij niet zozeer een eigen bewegingstaal maar vormt en hergebruikt hij bestaande idiomen in een andere samenhang zodat nieuwe ideeën tevoorschijn komen.In elk nieuw werk tracht hij de relatie tussen publiek en performer te hertekenen.
Jan Martens’ eerste voorstelling I CAN RIDE A HORSE WHILST JUGGLING SO MARRY ME (2010) werd een portret van een generatie jonge vrouwen in een samenleving die wordt gedomineerd door sociale netwerken. Daarop volgden twee liefdesduetten die hij bij Frascati Amsterdam maakte. A SMALL GUIDE ON HOW TO TREAT YOUR LIFETIME COMPANION (2011) werd geselecteerd voor Aerowaves in 2011 en SWEAT BABY SWEAT (2011) voor de Nederlandse Dansdagen 2012 en Circuit X 2013. Daarna maakte hij drie producties over onconventionele schoonheid, met spelers wiens lichamen je niet in een hedendaagse danscontext verwacht: BIS (2012) voor de toen 62-jarige Truus Bronkhorst, LA BÊTE (2013) voor de jonge actrice Joke Emmers, en VICTOR (2013), een duet voor een jongen en een volwassen man dat Jan Martens samen met regisseur Peter Seynaeve creëerde.
In 2014 stelde Jan Martens de sprong als beweging centraal in de groepsvoorstelling THE DOG DAYS ARE OVER (2014) die geselecteerd werd voor Het TheaterFestival in België. Kort daarop volgde de solo ODE TO THE ATTEMPT (2014) en iets later ook het project THE COMMON PEOPLE (2016), een voorstelling, sociaal experiment en workshop ineen - gecreëerd in samenwerking met filmregisseur Lukas Dhont. RULE OF THREE (2017) was een samenwerking met de Amerikaanse sound artist NAH, en ging in première bij deSingel waar Jan Martens vanaf 2017 een traject als creative associate startte. De voorstelling werd genomineerd voor een Zwaan binnen de categorie ‘meest indrukwekkende dansproductie 2018.’ De Zwanen worden gezien als de belangrijkste dansprijzen binnen het Nederlandse podiumlandschap.
In het seizoen 18/19 ging Martens drie nieuwe samenwerkingen aan. Samen met 13 jongeren en fABULEUS creëerde hij PASSING THE BECHDEL TEST, een theaterproductie waarin de stemmen van de jongeren werden verweven met die van bekende en minder bekende vrouwen uit heden en verleden. Verder herwerkte hij de succesvolle productie A SMALL GUIDE ON HOW TO TREAT YOUR LIFETIME COMPANION uit 2011 met twee nieuwe dansers onder de noemer PAULINE THOMAS. In januari 2019 ging de solo lostmovements in première, een duik in het universum van choreograaf, vriend en voorbeeld Marc Vanrunxt - en een terugkeer van Jan op scène.
In 19/20 lag Jan Martens’ focus op de première van any attempt will end in crushed bodies and shattered bones. Een werk voor zeventien dansers tussen 16 en 69 jaar. De première - voorzien op 24 april 2020 in deSingel (Antwerpen, BE) - werd door de coronacrisis uitgesteld naar 18 juli 2021 (Festival d'Avignon). Op 12 juli 2021 ging ELISABETH GETS HER WAY in première tijdens Julidans (Amsterdam, NL). Deze solo van en door Jan Martens is een gedanst portret van de Poolse Elisabeth Chojnacka (1939 – 2017), een uitzonderlijk getalenteerde en gepassioneerde muzikante die midden 20e eeuw medeverantwoordelijk was voor de revival van klavecimbelmuziek. any attempt... en ELISABETH GETS HER WAY werden beide geselecteerd voor Het TheaterFestival in België.
Jan Martens maakt regelmatig gastvoorstellingen zoals The world is burning but I keep on turning (2016) voor Ballet de Lorraine, MAN MADE (2017) voor Dance On Ensemble en Period Piece (2020) een korte solo voor Kristina Bentz, danseres bij het Ballet de l'Opéra de Lyon, in het kader van de soloreeks Danser Encore. Daarnaast coacht hij ook jonge makers bij eigen creaties.
Jan Martens combineert sinds 2022 zijn rol van co-artistiek leider bij GRIP met die van associate artist bij Opera Ballet Vlaanderen. Met FUTUR PROCHE maakte hij met vijftien dansers van OBV, twee kinderen en klaveciniste Goska Isphording een voorstelling over de nakende toekomst. De productie ging op 19 juli 2022 in wereldpremière op de Cour d’honneur van het Festival d’Avignon. In het kader van het programma MARTENS / DE KEERSMAEKER / BROWN creëerde Jan in mei-juni 2024 GRACIELA QUINTET op muziek van Graciela Paraskevaídis en herwerkte hij een onderdeel uit zijn solo ELISABETH GETS HER WAY op muziek van Stephen Montague tot ON SPEED.
Op 21 maart 2024 ging VOICE NOISE in première in DE SINGEL in Antwerpen, met een eclectische mix van vergeten muziekstukken uit de afgelopen 100 jaar waarin de vrouwenstem centraal staat. Zes dansers verenigen samen de twee grote thema’s uit Jan Martens’ danstaal: zijn obsessie met getallen, geometrie en patronen enerzijds, en zijn liefde voor de unieke lichaamstaal van de individuele danser anderzijds.
Jan Martens werd voor zijn werk bekroond met de Prins Bernhard Cultuurfonds prijs Noord-Brabant (2013) en de prestigieuze Charlotte Köhlerprijs (2015). Hij is associated artist bij DE SINGEL Antwerpen, La Comédie scène nationale de Clermont-Ferrand, Opera Ballet Vlaanderen, Maison de la danse Lyon en Biennale de la danse Lyon.
(Jan Martens is een van GRIP’s artistieke leiders. GRIP is een dansorganisatie geleid door choreografen Femke Gyselinck, Cherish Menzo, Steven Michel en Jan Martens zelf.)
