GHOSTBUSTERS

GHOSTBUSTERS is een voorstelling die onze spookachtige relatie tot het geheugen, de tijd en de werkelijkheid onderzoekt. Het stuk is ontworpen voor vijf fysieke, muzikale en/of vocale performers en is geïnspireerd op het begrip hantologie (hauntology) (bedacht door de filosoof Jacques Derrida en later ontwikkeld door de muziekcriticus Mark Fisher), dat onder andere de opeenstapeling van spookachtige sporen van het verleden beschrijft terwijl we naar de toekomst gaan.
Op deze manier wil Steven een choreografische en muzikale vertaling maken van de idee van overleven en uitwissen, belichaming en verdwijning, vertraging en anticipatie.

Rondspoken is op de een of andere manier overleven en ook terugkeren. Vandaar Stevens verlangen om te werken met stemopnames, geluidssamples, visuele loops en herhaling in de beweging.
Om het idee van de geest in vraag te stellen. Niet in zijn figuurlijke aspect, maar in zijn metaforisch gebruik. Een geest kan een spoor zijn, iets dat wordt waargenomen, een gevoel van onbehagen. Niet noodzakelijk zichtbaar, maar een aanwezigheid, een sfeer. Een herinnering die blijft hangen, een mantra die weerstand biedt.

Wat zeggen deze geesten over ons? Over onze zielen? Onze overtuigingen? Onze angsten? Onze rituelen?
GHOSTBUSTERS is een hybride vorm waarin opnamesessies, dansmanie en vocale mantra worden gecombineerd en die probeert vorm te krijgen in de lichamen en stemmen van de performers, in de theatrale ruimte en in het geleefde of ongeleefde geheugen van het publiek. Op zoek naar gastheren waarin het zichzelf kan uitdrukken.

Ons huidige moment wordt voortdurend vermaakt, verstoord, bespot en geterroriseerd door herinneringen, indrukken en gevoelens van gebeurtenissen uit het verleden. Ons huidige moment wordt ook veranderd, aangevallen, verontrust, vervormd en beïnvloed door toekomstige gebeurtenissen of momenten. We projecteren het heden in het verleden en hallucineren de toekomst terwijl we denken dat we naar het heden kijken. We zijn nooit waar we lijken te zijn.

Ondergedompeld in geloofssystemen worden we ertoe aangezet om onze eigen ervaring van geheugen, tijd en realiteit in twijfel te trekken, buiten elke sociale constructie om. Hoe kunnen we onze innerlijkheid en subjectiviteit behouden als een kracht voor transformatie wanneer alles ons dwingt om te gehoorzamen aan geloofssystemen die onze lichamen en psyches normaliseren? Is de werkelijkheid een proces van gecontroleerde hallucinatie? Wat laten we ons herinneren? Is het geheugen niet een soort geestverschijning, een spookbeeld van een half herinnerde ervaring die voortduurt in ons lichaam en in ons brein?

GHOSTBUSTERS roept op tot een transformatie tegenover een toestand waarbij er geen ontsnappingsroute meer is, aan de rand van de afgrond, een grenssituatie. Is omkeerbaarheid een reactionaire, conservatieve benadering of een politiek statement dat aanleiding geeft tot nieuwe mogelijke scenario's, speculatieve ficties over wat de toekomst zou kunnen zijn, over de noodzaak om een mogelijke toekomst te kunnen verbeelden en dromen?